Na chorobę Parkinsona u bliskiej osoby trudno się przygotować. Objawy rozwijają się latami, mają łagodną postać i rzadko są z nią kojarzone. Gdy pojawia się diagnoza, bliscy wpadają w panikę. Nie wiedzą, czego mogą się spodziewać, ale chcą też się przygotować, by osobie bliskiej pomóc w jak największym stopniu.
Na chorobę Parkinsona, będącą jedną z najczęstszych chorób układu nerwowego, cierpi ok. 80 tysięcy Polaków. Jej objawy pojawiają się zazwyczaj między 50. a 60. rokiem życia, ale są też przypadki zachorowań osób młodszych, które nie skończyły 40 lat. Objawy w bardzo wczesnym stadium choroby są tak rzadkie, że mogą być przeoczone przez najbliższych. W przeciągu kilku lat stopniowo narastają. A jest to przede wszystkim spowolnienie ruchów, drżenie rąk, w niektórych przypadkach także nóg oraz pochylenie sylwetki. Taka niezgrabność w ruchach to zazwyczaj jedna z przyczyn, dla których pacjenci pojawiają się u lekarza. Martwi ich trudność z wykonaniem prostych czynności, jak wstanie z krzesła, niemożność zachowania równowagi. Niepokojące objawy, których pojawienie się do tej pory kładli na karb wieku, zaczynają nabierać innego znaczenia. W wielu przypadkach ich występowanie potwierdza zdiagnozowanie choroby Parkinsona. A wiąże się ona także ze sztywnością mięśni, brakiem mimiki twarzy, cichą mową.
Jeśli chodzi o przyczyny choroby, to jej objawy wywołują zmiany zwyrodnieniowe komórek nerwowych w istocie czarnej (mózgowie). Mówiąc w skrócie, dochodzi do obumierania komórek wytwarzających dopaminę, odpowiedzialną za koordynację czynności ruchowych. Do charakterystycznych objawów choroby należy zachowanie przez pacjenta sprawności umysłowej, co sprawia, że jest on świadom postępów choroby i przez to bardziej cierpi. Także psychicznie. Stany depresyjne u osób z chorobą Parkinsona wcale nie należą do rzadkości – pacjenci zamykają się własnym świecie, nierzadko cierpią też na bezsenność. Choroba ta jest nieuleczalna – istnieje natomiast wiele leków, które spowalniają jej przebieg. Do tej pory nie udało się określić, z jakiego powodu w organizmie człowieka pojawiają się czynniki, które powodują zmiany zwyrodnieniowe. Można jednak stwierdzić, że część z nich to czynniki genetyczne. Rozpoznanie choroby, ze względu na brak jednego definitywnego testu czy metody diagnostycznej, odbywa się na podstawie jej klinicznych objawów. Jednak ze względu na to, że podobne objawy mogą występować przy innych chorobach, czasem może dojść do błędów diagnostycznych.
Poza regularnymi wizytami u lekarza specjalisty, który dobierze najbardziej odpowiednie leki dla pacjenta cierpiącego na chorobę Parkinsona, chory będzie wymagać opieki najbliższych. I przede wszystkim na to rodzina powinna się przygotować. Nie będą to tylko objawy motoryczne. Poza wspomnianą depresją w późniejszym stadium choroby mogą się pojawić objawy lęku napadowego, omamy, fobia społeczna. Występujące objawy psychiczne powinny skutkować współpracą lekarzy neurologa i psychiatry, który będzie mógł wprowadzić leki psychotropowe. Warto też dodać, że u osób z chorobą Parkinsona zaleca się rehabilitację ruchową. Dobroczynny wpływ mają takie zabiegi jak fizykoterapia, lecznicze: masaż, gimnastyka i pływanie oraz terapia mowy. Ważne, by rodzina osoby chorej wiedziała, że w niektórych przypadkach, w zaawansowanym stadium choroby Parkinsona, mogą wystąpić objawy otępienne (zespół otępienny jest zespołem objawów wywołanych chorobą mózgu). Ma postępujący przebieg i wpływa na zaburzenia myślenia, orientację, pamięć czy zdolność uczenia się.
Zdj. pixabay.com
* Powyższa porada jest sugestią i nie zastępuje wizyty u specjalisty. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.
*Powyższa porada jest sugestią i nie zastępuje wizyty u specjalisty. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.