Choroba Parkinsona jest jedną z najczęściej diagnozowanych chorób układu nerwowego. Cierpi na nią ok. 80 tys. Polaków. W większości do manifestacji objawów choroby dochodzi między 50. a 60. rokiem życia. Zdarzają się jednak przypadki zachorowań osób młodszych, które nie ukończyły jeszcze 40. roku życia. Jakie są przyczyny choroby Parkinsona? Czy jest dziedziczna? Na czym polega leczenie?
Choroba Parkinsona to coś, na nam i naszym najbliższym trudno się przygotować. Objawy rozwijają się latami, mają łagodną postać i rzadko są kojarzone właśnie z chorobą Parkinsona. Z czasem narastają prowadząc do:
- spowolnienia narządu ruchu,
- drżenia rąk,
- drżenia nóg,
- pochylenia sylwetki.
To właśnie niezgrabność ruchów jest najczęstszą przyczyną, która skłania pacjentów do wizyty u lekarza. Martwi ich trudność z wykonaniem prostych czynności, jak wstanie z krzesła, niemożność zachowania równowagi. Niepokojące objawy, których pojawienie się do tej pory kładli na karb wieku, zaczynają nabierać innego znaczenia.
Wraz z rozwojem choroby pacjenci obserwują również:
- spastyczność mięśni,
- upośledzenie mimiki twarzy,
- cichą mowę.
Przyczyny choroby Parkinsona
Podłożem postępowania choroby Parkinsona jest zjawisko związane z obumieraniem komórek wytwarzających dopaminę – neuroprzekaźnik odpowiedzialny za koordynację czynności ruchowych. Charakterystyczne w przypadku tej choroby jest to, że pacjent zachowuje sprawność umysłową, co sprawia, że jest świadom postępowania choroby i stopniowego coraz większego uzależnienia od pomocy innych osób.
U pacjentów ze zdiagnozowaną chorobą Parkinsona obserwuje się:
- stany depresyjne,
- zamykanie się we własnym świecie,
- bezsenność.
Leczenie choroby Parkinsona
Leczenie choroby Parkinsona, podobnie jak w przypadku choroby Alzheimera, ogranicza się do spowalniania jej przebiegu i utrzymywania pacjenta w dobrej kondycji fizycznej przez możliwie jak najdłuższy czas. Do tej pory nie udało się ustalić, jakie czynniki powodują obumieranie komórek wytwarzających dopaminę, można jednak stwierdzić, iż część z nich to czynniki genetyczne.
Rozpoznanie choroby, ze względu na brak jednego definitywnego testu czy metody diagnostycznej, odbywa się na podstawie jej klinicznych objawów. To powoduje pewne trudności i zwiększa ryzyko postawienia błędnej diagnozy, gdyż część objawów klinicznych obserwowanych w przypadku choroby Parkinsona występuje także w przypadku innych schorzeń.
Jak przygotować się na opiekę nad osobą chorą?
Jednym z podstawowych elementów opieki nad chorym z chorobą Parkinsona są regularne wizyty u lekarza specjalisty, który dobiera leki w taki sposób, aby spowolnić proces chorobowy, a tym samym umożliwić pacjentowi w miarę niezależne funkcjonowanie przez jak najdłuższy czas po postawieniu diagnozy. Mimo to należy się spodziewać, że chory będzie wymagał opieki najbliższych i pomocy w wykonywaniu codziennych czynności.
Obok objawów motorycznych może wystąpić także depresja, lęk napadowy, omamy, czy fobia społeczna. Objawy tego typu wymagają współpracy lekarza neurologa z psychiatrą, który będzie mógł wprowadzić leki psychotropowe.
Wskazaniem podczas opieki nad osobą chorą jest zachowanie aktywności fizycznej. Zaleca się rehabilitację ruchową, fizykoterapię oraz różnego rodzaju zabiegi terapeutyczne. Masaże, gimnastyka i pływanie oraz terapia mowy pozwolą w pewnym stopniu ograniczyć wpływ choroby na codzienne funkcjonowanie i samopoczucie seniora.
W niektórych przypadkach, wraz z postępowaniem choroby mogą wystąpić objawy zespołu otępiennego. Zespołem otępiennym określa się zespół objawów wywołanych chorobą mózgu, do których zalicza się zaburzenie myślenia, orientacji i pamięci oraz stopniową utratę zdolności uczenia się.
*Powyższa porada jest sugestią i nie zastępuje wizyty u specjalisty. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.