Pojęcie stresu oraz lęku bardzo często używane są zamiennie – mają wiele identycznych objawów emocjonalnych i fizycznych. Oba charakteryzuje ogólny niepokój (którego przyczynę czasem bardzo trudno doprecyzować), napięcie, bóle głowy, wysokie ciśnienie krwi i bezsenność. Warto jednak wiedzieć, że przyczyny stresu i lęku są zazwyczaj różne. Jeśli uda nam się ustalić, z czym dokładnie mamy do czynienia, łatwiej będzie znaleźć skuteczny plan leczenia, który ma doprowadzić do poprawy samopoczucia.
Stres głównie dotyczy zewnętrznych czynników, z którymi musimy sobie poradzić – jak np. napięty termin w pracy, kłótnia z bliską osobą, udział w zawodach czy nadchodzący ślub. Gdy mózg otrzyma od ciała informację o sytuacji, która wymaga określonej energii, stara się uwolnić odpowiednią jej ilość, adekwatną do aktualnych potrzeb. Gdy nasz wewnętrzny stan fizjologiczny jest dobrze dopasowany do środowiska (jesteśmy wypoczęci i gotowi na nowe wyzwania), interpretujemy to jako pozytywne uczucie. Mimo że jest to związane ze stresem. W przypadku niedopasowania naszego wewnętrznego środowiska do wymagań zewnętrznych, nasza interpretacja jest negatywna. W tym przypadku, wystąpienie np. z prezentacją w pracy przy wysokim poziomie stresu nie pozwoli nam się skupić na wyznaczonym zadaniu. Przychodzi wówczas poczucie niemożności sprostania aktualnym wymaganiom. Zwykle jest tak, że mamy świadomość tego, co wywołuje u nas stres, wiemy też, że objawy ustąpią, gdy dana sytuacja się skończy. Jako że stres wywołują czynniki zewnętrzne, sprostanie im lub odpoczynek po takiej sytuacji pomogą nam się zregenerować.
W przypadku chronicznego, długotrwałego stresu nasz organizm domagać się będzie odpowiedniej regulacji jego objawów – zarówno pod kątem fizycznym, jak i psychicznym. Warto wówczas wprowadzić do porządku dnia codziennego aktywność fizyczną, relaksację, ćwiczenia oddechowe, jogę, ale też zdrowe kontakty z innymi ludźmi oraz odpowiednią ilość snu.
Z drugiej strony mamy pojęcie lęku, który wcale nie jest łatwy do rozpoznania, bowiem koncentruje się na zmartwieniach „wyobrażeniowych”, zagrożeniach, które mogą się urzeczywistnić, ale wcale nie muszą. Źródło lęku jest wewnętrzne, charakteryzuje się poczuciem niepokoju w przeróżnych sytuacjach, nie wyłączając tych, które wcale nie są groźne. Inaczej niż w przypadku stresu, lęk utrzymuje się nawet po ustąpieniu trudnej dla nas sytuacji. W cięższych przypadkach lęk może przerodzić się w zaburzenie lękowe.
Podsumowując: stres to reakcja mobilizacji ciała do wykonania określonego działania, by sprostać wymaganiom danej sytuacji; mija po jej ustąpieniu lub rozwiązaniu. Z kolei lęk wiążę się z niepokojącymi myślami i przewidywaniami, ciągłej obawie, że może wydarzyć się coś groźnego lub niebezpiecznego. To „niebezpieczeństwo” ma charakter subiektywny – jest wewnętrznym poczuciem niemającym, „tu i teraz”, odzwierciedlenia w rzeczywistości.
Zdj. www.pixabay.com
* Powyższa porada jest sugestią i nie zastępuje wizyty u specjalisty. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.
*Powyższa porada jest sugestią i nie zastępuje wizyty u specjalisty. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.