Komunikatywne – wobec osób spoza rodziny – dziecko nagle ogranicza mówienie do minimum. Wyraźnie się blokuje, do tego zaczyna być zawstydzone, wycofane. To mogą być objawy mutyzmu. Jak rozpoznać to schorzenie? Na czym polega leczenie?
Mutyzm charakteryzuje się psychiczną blokadą u człowieka, która objawia się zaprzestaniem mówienia. Taki stan może wywołać stres, a także bolesne lub wręcz traumatyczne przeżycia. W przypadku dzieci przyczyną może być lęk związany z pójściem do przedszkola lub zmiana placówki, czy grupy, co zdarza się w czasie wakacji. Mutyzm swoje źródło ma w psychice, nie ma natomiast nic wspólnego z ewentualnymi uszkodzeniami narządów mowy. Wówczas mówimy o mutyzmie funkcjonalnym, który może objawiać się w trzech postaciach – mutyzm selektywny (rozmowa tylko z wybranymi osobami), mutyzm sytuacyjny (związany z przykrą sytuacją) oraz mutyzm całkowity (dziecko nic nie mówi, jedynie wydaje różnego rodzaju dźwięki).
Z badań wynika, że dzieci z mutyzmem selektywnym normalnie się rozwijają, są w pełni sprawne intelektualnie. Zazwyczaj w znanym sobie i bezpiecznym otoczeniu (np. w domu) nie mają żadnych kłopotów z mówieniem, są wręcz gadatliwe. Nie są też nieśmiałe, chociaż wiele osób utożsamia to z mutyzmem. Przyczyn w milczeniu nie należy upatrywać się w krnąbrności dziecka, czy chęci manipulowania otoczeniem. W tym przypadku chodzi raczej o duży lęk przed mówieniem, który może mieć postać fobii. Takie dzieci chętnie bawią się w grupie rówieśniczej, ale nie mogą wydobyć z siebie głosu. Nie mówią nic, czasem szepczą, porozumiewając się z innymi np. za pomocą gestów. Zupełnie inaczej może wyglądać sytuacja w kontakcie z dorosłymi, których dziecko nie zna. Nie należy się dziwić, kiedy będą unikać kontaktu wzrokowego, stać nieruchomo, nie okazując żadnych emocji.
Patrząc na statystyki można stwierdzić, że mutyzm, który dotyka ok. 0,2 procent dzieci, częściej diagnozowany jest u dziewczynek, niż chłopców. Pojawia się zazwyczaj między trzecim a piątym rokiem życia. By stwierdzić, czy dziecko zostało dotknięte tym schorzeniem, należy udać się do psychologa, logopedy, a w końcowej fazie diagnozy – psychiatry dziecięcego. Szybka i właściwa diagnoza umożliwi podjęcie decyzji o rozpoczęciu terapii. Najlepsze efekty terapeutyczne można osiągnąć we wczesnym stadium choroby, by mutyzm nie miał szansy utrwalić się. Terapia składa się z wielu etapów. Polega na stopniowym włączaniu się terapeuty do zajęć, w których początkowo matka odgrywa główną rolę. W całym procesie terapeutycznym, udział otoczenia, innych osób, z którymi dziecko ma systematyczny kontakt, jest bardzo ważny.
Osoby, które szukają psychologa dla dzieci na NFZ, mogą zadzwonić do jednej z Poradni Psychologiczno-Terapeutycznych dla Dzieci i Młodzieży oraz Rodzin WOLMED. Mieszczą się w woj. łódzkim w następujących miastach:
Radomsko, ul. Kraszewskiego 4, tel. 695 386 820
Bełchatów, ul. Opalowa 9, tel. 44 633 78 99 lub 721 022 622
Pajęczno, ul. Wiśniowa 26 – tel. 885 209 009
Wieluń, ul. Częstochowska 57 (Apteka Rajska) – tel. 885 209 009
Łask, ul. Warszawska 79 (Przychodnia Zdrowie) – tel. 695 386 820
Zdj. www.pixabay.com
* Powyższa porada jest sugestią i nie zastępuje wizyty u specjalisty. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.
*Powyższa porada jest sugestią i nie zastępuje wizyty u specjalisty. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.