Ataki panicznego lęku, nie związane z określoną bieżącą sytuacją, powodujące przyspieszone bicie serca, pocenie się, trudności w oddychaniu – mogą wywierać paraliżujący wpływ na nasze życie. Nie pozwalają normalnie funkcjonować, obniżają jakość życia, sprawiają, że zaczynamy unikać ludzi i cierpimy na podłożu psychicznym. Zaburzenia lękowe są często występującym zaburzeniem psychicznym i wymagają leczenia.

OBJAWY ZABURZEŃ LĘKOWYCH

Objawy podobne są do tych, które występują przy ataku fobii – to m.in. przyspieszone bicie serca, pocenie się, drżenie lub dygotanie, suchość w jamie ustnej, trudności w oddychaniu, dyskomfort w klatce piersiowej, nudności, zawroty głowy, uderzenia gorąca, zimne dreszcze. Charakterystyczne dla tego stanu jest też poczucie nierealności przedmiotów, obawa utraty kontroli, „zwariowania”, obawa śmierci. Ataki panicznego lęku zwykle nie są związane z określoną sytuacją, występują natomiast spontanicznie. Gdy się zaczną, w ciągu kilku minut osiągają maksimum, mogą minąć samoczynnie, ale w wielu przypadkach wymagają leczenia. Lęki występują u około 7% społeczeństwa, dwukrotnie częściej u kobiet niż mężczyzn.

JAKIE SĄ PRZYCZYNY LĘKU?

Lęk może być związany ze stresującą sytuacją w życiu (np. ważnym egzaminem, czy zagrożeniem bezpieczeństwa), ale często jest wyzwolony przez traumatyczne przeżycie, ciężkie życiowe doznanie, które pozostawia ślad w psychice człowieka. Żyjąc i patrząc w przyszłość nie może on pozbyć się doświadczeń, które są źródłem obaw, irracjonalnego lęku przed czymś, co trudno określić czy też umiejscowić w czasie. To odczucia podobne do sytuacji stresowych z tym, że występują długotrwale i zakłócają codzienne funkcjonowanie. Odbierają radość życia, są źródłem wielu dolegliwości fizycznych – zaburzeń układu pokarmowego, zakłóceń czynności układu krwionośnego, co objawia się nierównym i przyspieszonym biciem serca, chronicznym bólem głowy oraz ogólnym osłabieniem organizmu, złym samopoczuciem, bezsennością.

ATAKI LĘKU NIE POZWALAJĄ ŻYĆ? KONIECZNA PSYCHOTERAPIA

Przy występowaniu nawracających ataków panicznego lęku należy skonsultować się z lekarzem psychiatrą. To zaburzenie psychiczne głównie leczy się za pomocą terapii behawioralno-poznawczej. W zależności od rozpoznania, po odpowiednim zdiagnozowaniu pacjenta pod względem stanu psychofizycznego, m.in. za pośrednictwem testu MMPI (psychologiczny test osobowości), lekarz dobiera odpowiednią terapię dla pacjenta – psychoterapię Gestalt, terapię behawioralno-poznawczą, terapię systemową lub analityczną.
Psychoterapia pozwala pacjentowi zracjonalizować swoje lęki, nauczyć się przewidywać napady i skutecznie im zapobiegać przy pomocy różnych technik relaksacyjnych. Podjęcie terapii pozwala na zmniejszenie ryzyka pogłębienia zaburzeń lękowych.
Jeśli chodzi o dostępność do bezpłatnej psychoterapii, to jest ona mocno ograniczona. Kontrakty z NFZ zawierane przez przychodnie pozwalają na przyjęcie niewielkiej liczby pacjentów, co znacznie wydłuża czas oczekiwania na terapię.