Otyłość nie u każdego jest wyłącznie skutkiem zaniedbania się i niezdrowej diety. Błędy żywieniowe oraz brak wiedzy o zasadach zdrowego odżywiania rzeczywiście mają na to dużo wpływ. Ale są też przyczyny genetyczne i psychiczne. Do tej drugiej grupy należy m.in. kompulsywne objadanie się wynikające z niemożności poradzenia sobie z trudnymi sytuacjami w życiu. Z czego to wynika? Niektóre osoby, żyjące w silnym stresie, mają poczucie „ściśniętego” żołądka – nie mają apetytu, wręcz zmuszają się do zjedzenioa czegokolwiek. Ta sytuacja działa też jednak w drugą stronę. Stres może powodować nadmierny apetyt, zwłaszcza w przypadku słodyczy. Mówimy wówczas o „zajadaniu” stresu – a zaspokajanie apetytu działa uspokajająco. Z czasem okazuje się, że chory nie jest w stanie nad tym zapanować.
JEŚĆ DUŻO, ZACHŁANNIE, BEZ OPANOWANIA
Leczenie pacjentów cierpiących na zespół gwałtownego objadania się jest trudne. Widzą przyrost wagi, chcą ograniczyć ilość przyjmowanych posiłków, ale – jednocześnie – wciąż dręczą się myślami o jedzeniu. Są niezadowoleni ze swojego wyglądu i to też przekłada się na stan ich psychiki. Mają napady paniki, fobie, wahania nastrojów, zmienne uczucia, niektórzy z tego powodu cierpią nawet na depresję. Niska samoocena powoduje, że unikają bliskich związków, są bardzo wrażliwi na odrzucenie, wciąż poszukują aprobaty i miłości. Wiele osób samodzielnie próbuje walczyć z kompulsywnym objadaniem się, stosując skrajne metody doprowadzające do zrzucenia zbędnych kilogramów. Przyjmują środki odchudzające, przeczyszczające czy moczopędne. To jest jednak droga donikąd, bo potrzeba najedzenia się, często jest to też uzależnienie od słodyczy, jest na tyle silna, że liczba przyjmowanych kalorii jest zdecydowanie zbyt wysoka. Takie osoby mają poczucie winy, że brakuje im silnej woli, by dokonać zmiany swoich przyzwyczajeń i zachowań. Silne negatywne emocje mogą prowadzić do rozwoju depresji i związanych z tą chorobą objawów – obniżonym nastrojem, utratą motywacji, spadkiem napędu, płaczliwością i wycofaniem społecznym.
NA OBJADANIE SIĘ POMOŻE PSYCHOTERAPIA
Leczenie w takim przypadku może wymagać podania farmaceutyków, ale przede wszystkim wskazana jest psychoterapia w nurcie behawioralno-poznawczym. To rodzaj leczenia pozwalającego wniknąć pacjentowi w głąb jego umysłu, dotrzeć do przyczyny stanów depresyjnych – kolejnym krokiem jest eliminowanie schorzenia, przywrócenie spokoju ducha. Psychoterapia pozwala wpłynąć na zmianę sposobu myślenia i zachowania pacjenta zmagającego się z depresją. W przypadku osoby cierpiącej na kompulsywne objadanie się, wskazana byłaby także konsultacja z dietetykiem, poznanie zasad zdrowego żywienia i wcielenia go w życie. Ogromne znaczenie ma także aktywność fizyczna. Sport z jednej strony pozwoli zredukować masę ciała, z drugiej, wyzwoli endorfiny odpowiedzialne za dobry nastrój.
* Ten artykuł nie stanowi porady medycznej. Nie sugeruje on, ani nie promuje żadnej metody leczenia. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skontaktować się z lekarzem.
*Powyższa porada jest sugestią i nie zastępuje wizyty u specjalisty. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.