Otępienie (inaczej znane jako demencja) to ogólny termin medyczny używany do opisania zbioru objawów neurologicznych, prowadzących do utraty zdolności i funkcji poznawczych. Jest to poważny problem społeczny, który dotyka coraz większej liczby ludzi na całym świecie, zwłaszcza w społeczeństwach starzejących się. Otępienie ma ogromny wpływ na życie osoby chorej, ale także jej rodziny i opiekunów. Opieka nad nią może być bardzo wymagająca i angażować dużo czasu i środków finansowych.
Otępienie jest zespołem objawów, a nie konkretną chorobą. Osoba chora doświadcza postępującego spadku zdolności umysłowych, co wpływa na jej zdolność do wykonywania codziennych czynności. Objawy otępienia często obejmują problemy z pamięcią, pacjent ma trudności z zapamiętywaniem nowych informacji, zapomina wcześniej znane fakty i wydarzenia. Pojawiają się trudności z komunikacją, zarówno w mowie, jak i w zrozumieniu języka pisanego oraz mówionego. Do objawów należy też zmniejszenie zdolności do planowania, organizowania, rozwiązywania problemów i podejmowania decyzji, trudności z rozpoznawaniem miejsca, czasu i własnej tożsamości oraz utrata zdolności do myślenia abstrakcyjnego. Co istotne, osoba z otępieniem może doświadczyć zmian osobowości, depresji, niepokoju, agresji i dezorientacji społecznej.
Demencja może dotknąć osoby w różnych grupach wiekowych, ale najczęściej starsze, zwłaszcza po 65. roku życia. Z wiekiem rośnie bowiem ryzyko wystąpienia problemów w zakresie funkcji poznawczych. Do czynników ryzyka należy historia rodzinna otępienia, palenie tytoniu, otyłość, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, brak aktywności fizycznej i niewłaściwa dieta. Otępienie może być też spowodowane przez choroby neurodegeneracyjne, takie jak choroba Alzheimera i choroba Parkinsona, a także naczyniopochodne przyczyny, urazy mózgu, infekcje, niektóre niedobory witamin, toksyny i wiele innych.
Ze względu na to, że otępienie jest objawem, a nie konkretną chorobą, ważne jest dokładne zbadanie pacjenta, aby określić przyczynę jego wystąpienia. W niektórych przypadkach można wdrożyć leczenie mające na celu kontrolę lub opóźnienie postępu demencji, ale w wielu przypadkach schorzenie to jest nieodwracalne. Wówczas opieka zostaje ukierunkowana na zarządzanie objawami i zapewnienie jak najlepszej jakości życia pacjentowi oraz wsparcia dla jego opiekunów.
W niektórych przypadkach lekarz może przepisać leki w celu spowolnienia postępu demencji, kontrolowania niektórych objawów lub łagodzenia zaburzeń nastroju, takich jak depresja i niepokój. Terapia poznawczo-behawioralna oraz terapie oparte na zajęciach terapeutycznych są pomocne w radzeniu sobie z objawami otępienia. Mogą obejmować ćwiczenia stymulujące mózg, techniki zarządzania stresem i inne podejścia, mające na celu utrzymanie umiejętności funkcji poznawczych. Z kolei terapia zajęciowa oraz fizjoterapia pomagają pacjentowi w utrzymywaniu zdolności ruchowych oraz codziennych czynności.
Demencja niesie ze sobą ogromne wyzwania związane z opieką nad osobą chorą, dlatego niezmiernie ważne jest wsparcie emocjonalne dla opiekunów i bliskich, szkolenie w zakresie opieki, udział w grupach wsparcia i zapewnienie odpowiednich usług opiekuńczych.
Warto też pamiętać, że zdrowy styl życia, odpowiednia dieta, regularna aktywność fizyczna oraz ćwiczenia umysłowe mogą pomóc w spowolnieniu postępu demencji. To choroba postępująca, a leczenie ma na celu przede wszystkim łagodzenie objawów oraz poprawę jakości życia pacjenta. Każdy przypadek jest unikalny, dlatego kluczowe jest dostosowani planu leczenia do indywidualnych potrzeb pacjenta przez cały zespół medyczny.
Zdj. www.pixabay.com/sabinevanerp
* Powyższa porada jest sugestią i nie zastępuje wizyty u specjalisty. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.
*Powyższa porada jest sugestią i nie zastępuje wizyty u specjalisty. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.