Czy można przymusić osobę uzależnioną od alkoholu do leczenia? Istnieją procedury, których finałem może być sądowy nakaz leczenia. Trwają długo, natomiast ponad połowa osób, kierowanych na przymusowe leczenie, nie stawia się na nie. Nie ma za to żadnych sankcji.
Przymuszenie osoby uzależnionej do leczenia jest kontrowersyjnym tematem, który budzi wiele emocji i dyskusji zarówno w społeczeństwie, jak i w środowisku medycznym. Istnieją różne podejścia i kryteria, które mogą być brane pod uwagę przy rozważaniu przymuszenia do leczenia. Ogólnie rzecz biorąc, zasadne jest to w kilku sytuacjach. Pierwsza to zagrożenie zdrowia lub życia. Jeśli osoba uzależniona znajduje się w bardzo złym stanie zdrowia z powodu chronicznego nadużywania alkoholu i odmawia dobrowolnej pomocy, interwencja przymusowa może być uzasadniona w celu uratowania życia lub zapobieżenia poważnym szkodom zdrowotnym. Drugi aspekt dotyczy zagrożenia dla innych. W sytuacji, gdy osoba uzależniona zachowuje się agresywnie, prowadzi pojazd pod wpływem alkoholu, przymuszenie do leczenia może być konieczne w celu ochrony innych ludzi. Czasami osoby uzależnione od alkoholu mogą znaleźć się w sytuacji, w której są tak zaawansowane w uzależnieniu, że nie są w stanie podjąć dobrowolnej decyzji o leczeniu. W takim przypadku interwencja przymusowa może być jedyną szansą na rozpoczęcie procesu wyjścia z nałogu.
Warto podkreślić, że przymuszenie do leczenia uzależnienia od alkoholu jest skomplikowanym zagadnieniem, które wymaga uwzględnienia praw pacjenta, etyki medycznej, a także obowiązującego prawa. Często podejmuje się je jako ostateczność, gdy inne metody leczenia i motywowanie do zmiany nie przyniosły oczekiwanych rezultatów.
Od czego zacząć? Zgłoszenia osoby do leczenia należy dokonać w gminnej lub miejskiej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych. Argumentacja może dotyczyć doprowadzania do rozkładu życia rodzinnego, demoralizacji nieletnich bądź regularnego zakłócania spokoju lub porządku publicznego. Pracownicy komisji przeprowadzają szczegółowy wywiad i wypełniają stosowne dokumenty. Do wniosku należy dołączyć dokumenty związane z osobą uzależnioną, np. kartę leczenia szpitalnego, zaświadczenia lekarskie czy informacje z policji. W dalszej kolejności komisja wzywa osobę, co do której jest podejrzenie uzależnienia od alkoholu, by stawiła się w zespole interwencyjnym, celem przeprowadzenia rozmowy motywującej do leczenia.
Reakcja osoby uzależnionej na otrzymane wezwanie może być bardzo różna. Jeśli odmówi podjęcia leczenia, komisja może ją skierować na badanie do biegłego sądowego – lekarza psychiatry i psychologa lub specjalisty terapii uzależnień. Gdy biegły uzna, że dana osoba jest uzależniona, dochodzi do kolejnego spotkania motywującego do leczenia. W przypadku odmowy, komisja kieruje do sądu wniosek o leczenie przymusowe. Zgodnie z przepisami sąd w ciągu miesiąca ma wyznaczyć termin pierwszej rozprawy. Może na niej dojść do oddalenia wniosku o leczenie, gdy sąd stwierdzi, że osoba nie jest uzależniona, w przeciwnym razie orzeknie obowiązek leczenia odwykowego w poradni lub w szpitalu zamkniętym. Dodatkowo, na czas leczenia, sąd może ustanowić nadzór kuratora nad osobą uzależnioną. Sądowy nakaz leczenia może być wydany maksymalnie na 6 tygodni. Terapia powinna trwać tak długo, jak wymaga tego pacjent, ale nie powinna przekroczyć dwóch lat od momentu uprawomocnienia się decyzji sądu. Gdyby pacjent nie zgłosił się na leczenie, może być na nie doprowadzony przez policję. Podjęcie takiej decyzji także należy do sądu.
Pomimo zobowiązania sądowego, osoby uzależnione nadal mogą dokonywać wyboru i nie uczestniczyć w terapii. Nie jest to objęte żadnymi sankcjami.
www.pixabay.com
* Powyższa porada jest sugestią i nie zastępuje wizyty u specjalisty. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.
*Powyższa porada jest sugestią i nie zastępuje wizyty u specjalisty. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.