Zaburzenie osobowości borderline (ang. borderline personality disorder, BPD) jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych i trudnych do zrozumienia zaburzeń psychicznych. Często określane jako „choroba duszy”. Borderline dotyka nie tylko osoby cierpiące na to zaburzenie, ale także ich bliskich i otoczenie społeczne. Czym naprawdę jest BPD i jak wpływa na życie osób nim dotkniętych?
Cechą charakterystyczną zaburzenia osobowości borderline jest silny lęk, nierzadko też poczucie pustki. Osoby z BPD często mają trudności w kontrolowaniu swoich emocji i zachowań. Mogą one być impulsywne, z towarzyszącymi silnymi reakcjami emocjonalnymi. Zaburzenie prowadzi do trudności w utrzymywaniu stabilnych relacji interpersonalnych, co może prowadzić do cyklicznych konfliktów, okresowych zerwań czy natychmiastowych zmian w postrzeganiu innych ludzi. Ponadto, osoby z osobowością borderline mogą doświadczać silnego uczucia pustki oraz wahania w poczuciu tożsamości.
Charakterystyczne dla BPD jest tendencja do nadużywania substancji, autoagresji (np. samookaleczania) oraz podejmowania ryzykownych zachowań. Osoby z borderline nierzadko mają trudności w utrzymywaniu zdrowych granic interpersonalnych, silny lęk przed odrzuceniem oraz niestabilność w obrazie samego siebie. W życiu często zmieniają swoje cele, zawodowe czy osobiste, mając trudności w określeniu własnych priorytetów i wartości. Diagnoza BPD opiera się na zestawie kryteriów określonych w klasyfikacji DSM-5, w oparciu o objawy, które utrzymują się przez dłuższy czas.
Zaburzenie osobowości borderline dotyka też bliskich osoby chorej, którzy często mierzą się z trudnościami, takimi jak brak zrozumienia dla zachowań, frustracja z powodu częstych konfliktów i emocjonalnej niestabilności, a także zmęczenie spowodowane ciągłą troską i wsparciem dla osoby cierpiącej na BPD. Ważne jest, aby bliscy mogli otrzymać wsparcie i edukację na temat tego zaburzenia. Jest to niezbędne, by skutecznie pomagać bliskim, a także radzić sobie z własnymi emocjami i reakcjami na sytuacje związane z BPD.
Leczenie osobowości borderline jest złożone i zazwyczaj obejmuje terapię psychoedukacyjną, terapię poznawczo-behawioralną (CBT) oraz terapię dialektyczno-behawioralną (DBT). CBT może pomóc pacjentom w identyfikowaniu i modyfikowaniu myśli oraz zachowań, które prowadzą do problemów emocjonalnych i społecznych. Z kolei terapia dialektyczno-behawioralna skupia się na rozwijaniu umiejętności radzenia sobie ze stresem, regulacji emocji oraz poprawie relacji interpersonalnych. W niektórych przypadkach stosuje się również farmakoterapię, głównie w celu łagodzenia objawów współistniejących, takich jak depresja czy lęk.
Zdj. www.pixabay.com
*Powyższa porada jest sugestią i nie zastępuje wizyty u specjalisty. W przypadku problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem.